Pytony, japończyki i "drony"

Trzecia część, zbiorowa dla kilku gatunków żeby nie zaśmiecać forum tematami zawierającymi dwa zdjęcia.

Mamy tu więc Python regius, czyli pytony królewskie, bardzo fajne węże, jednak potrafią sprawiać problemy z karmieniem i znane są z urządzania wielomiesięcznych głodówek. Jednak jeśli najpierw sporo poczytamy i odpowiednio przygotujemy terrarium to spokojnie można dać sobie radę nawet nie mając wielkiego doświadczenia. Jest to chyba gatunek posiadający najwięcej odmian barwnych, obecnie jest ich ponad 5tys!

Dziko ubarwiona samica, która u nas nie jadła przez pół roku gdy była maluchem, wciąż jeszcze rośnie:










Młody samczyk odmiany firefly:







Elaphe climacophora, czyli połozy japońskie, bardzo ciekawe węże u których nie mamy typowych "odmian" genetycznych (poza albino), wszystkie są tak naprawdę dziko spotykanymi ubarwieniami. Do tego istnieje ich naprawdę wiele, zielono-turkusowe, całe niebieskie, oliwkowo-szare, stalowo-brązowe. Węże raczej nieśmiałe, jako młode kąśliwe, jednak z wiekiem się uspokajają. Poza nerwowym charakterem są bezproblemowe w hodowli.

Dwie siostry, które jako dorosłe powinny być zielone z turkusowymi główkami:









I na koniec bardzo ciekawe amerykańskie węże, Heterodon nasicus, czyli heterodon zachodni. Poza nietypowym kształtem pyszczka (wydłużony nos służy im do zakopywania się) mają całą gamę zachowań obronnych. W sytuacji zagrożenia najpierw próbują odstraszyć napastnika udając kobrę (spłaszczenie szyi imitujące kołnierz kobry, syczenie, trzęsienie ogonem, ataki na niby z zamkniętym pyskiem), jeśli to nie zadziała przechodzą do udawania, że właśnie umierają, przy czym są naprawdę przekonujące (finalna poza z wywieszonym językiem i wykręconym w spazmach ciałem potrafi nabrać niejednego młodego hodowcę).