Labeo bicolor - Grubowarg dwubarwny

Rodzina:
Karpiowate.



Występowanie:
Azja - dorzecza Chao Phraya i Mekongu.

Wielkość:
Do 12-15 cm.



Dymorfizm płciowy:
Samica ma bardziej zaokrąglony brzuch, mniej intensywnym ubarwieniu i zaokrąglonej płatwie ogonowej. Samiec posiada bardziej szpiczastą płatwę grzbietową.

Zalecane akwarium:
Z moich doświadczeń wynika, że w akwarium 240 litrów powinien pływać TYLKO jeden Labeo. Miałem chyba dwa lub trzy, ale najsilniejszy zamęczył słabsze. Ponoć niektóre źródła twierdzą, że gdy w zbiorniku pływa około 5 osobników to agresja się rozkłada. Nie sprawdzałem w praktyce tej teorii.

Dekoracja akwarium:
W akwarium powinny się znaleźć przede wszystkim kryjówki takie jak łupiny kokosa, drewniane lub ceramiczne groty (niektórzy wkładają nawet rury PVC, ja osobiście nigdy bym nie zanurzył takich "ozdób"), korzenie, w których Labeo będzie mógł sobie spokojnie odpocząć po opłynięciu rewiru. Rośliny także wskazane, posadzone w ten sposób, aby stanowiły granice terytorium ryb w przypadku posiadania więcej niż jednego osobnika.



Woda:
Średnio twarda, o pH między 6,5 a 7,5. Temperatura 22-26 st. W wyższej blaknie.

Oświetlenie:
Dość intensywne, ale nie należy przesadzać z intensywnością, gdyż Labeo wtedy blaknie.

Opis:
Ryba wyjątkowo ładna, ciało silnie wydłużone, smukłe. W języku angielskim nazywany "red-tailed black shark", gdyż jego linia dolna jest niemal idealnie prosta, a płetwa grzbietowa przypomina rekinią. Cechą charakterystyczną Labeo jest jego ubarwienie - w odpowiednich warunkach jest niemal idealnie czarny z żarówiastą, świecącą wręcz pomarańczową płetwą ogonową. Ciało i ogon stanowią niesamowity kontrast i efekt. Uwielbiałem obserwować tę rybę!



Zachowanie:
Labeo to wariat. Niesamowicie agresywny, szczególnie wobec ryb wyglądem przypominającym jego budowę ciała. Dla innych ryb, nawet większych od siebie, także nie był zbyt "uprzejmy". Szczególnie upodobał sobie Skalary, których może nie podgryzał, ale atakował, demonstrował swoją wyższość i szybkość. Wobec swojego gatunku zdolny był nawet do zamęczenia na śmierć słabszego osobnika.

Odżywianie:
Wszystkie rodzaje karmy - od żywej, mrożonej po suchą. Szczególnie lubił ochotkę. Większość diety powinien jednak stanowić pokarm roślinny jak spirulina czy algi. Można mu podawać także sparzone warzywa jak ogórek czy groszek.

Rozmnażanie:
Bardzo problematyczne, ale możliwe. Po dobraniu się pary (co jest najtrudniejsze) w odpowiednich warunkach samica składa jaja w kryjówce. Młode wykluwają sie po około 48 h, a po kolejnych dwóch dniach zaczynają żerować. Należy podawać im pierwotniaki i wrotki, potem solowca i pokarmy suche. Młode rosną całkiem szybko, a charakterystyczna pomarańczowa płetwa wybarwia się po około 7 tygodniach.

Uwagi końcowe:
Piękna, ciekawa i agresywna ryba. Nie nadaje się do każdego akwarium ogólnego. Trzeba starannie dobrać ryby, które będą mu towarzyszyły. Wolno poruszające się ryby, tym bardziej z weloniastymi ogonami mogą mieć z czasem postrzępione płetwy, a nawet zginąć. Jedna z ciekawszych ryb jakie hodowałem.

Informacje zebrane na podstawie swoich doświadczeń z rybami, opisów w internecie oraz Wielkiego Atlasu Ryb Akwariowych Aquaela