Otocinculus afifinis - Otosek przyujściowy

Rodzina:
Zbrojnikowate.



Występowanie:
Dorzecze Amazonki, stan Rio de Janeiro w Brazylii.

Wielkość:
Samce około 3 cm, samice około 4-4,5 cm. Ponoć zdarzały się samice o długości 5 cm.



Dymorfizm płciowy:
Samice większe i szersze od samców.

Zalecane akwarium:
Minimum 50 cm długości na 6 osobników.

Dekoracja akwarium:
W naturalnym środowisku Otosek żyje w porośniętych roślinnością strumieniach z piaszczystym dnem. Lubi przesiadywać na liściach roślin lub na korzeniach.



Woda:
Ja hodowałem je w czystych wodach z dużą ilością roślin, szczególnie nurzańców. Woda była raczej twarda, zasadowa, a mimo to Otoski dawały sobie dzielnie radę. Oficjalnie preferują wodę miękką i średnio kwaśną o odczynie około 6 pH.

Oświetlenie:
W moim akwarium miały nad sobą intensywne oświetlenie, ale preferują raczej oświetlenie średnio intensywne. Ja tłumiłem je pistią i rzęsą.

Opis:
Ryba niewielka, podobna budową do większości zbrojników - wydłużone, bardziej walcowate niż płaskie ciało, pysk zakończony "przyssawką". Przez całe srebrzyste ciało przechodzi czarny pas aż do nasady ogona. Widoczne są też nieregularne ciemne plamki. Oczy umieszczone są z boku głowy.

Zachowanie:
Ryba bardzo łagodna i towarzyska. Widywałem czasami potyczki między osobnikami, ale naprawdę sporadycznie. Nie należy umieszczać z nimi ryb większych od nich, gdyż Otoski mogą paść ich ofiarą. Aktywne szczególne wieczorem i w nocy.

Odżywianie:
Ryba posidająca praktycznie 100% diety typu roślinnego. W naturze odżywia się przeważnie glonami pobieranymi z kamieni, korzeni i roślin. Można wrzucać im też różnego rodzaju tabletki na bazie spiruliny, a także płatki.

Rozmnażanie:
W akwarium rozmnażają się rzadko. Tarło przebiega podobnie jak u kirysowatych - samiec ugania się za samicą, po tarle składa ona ziarno ikry w kieszeni utworzonej ze złożonych płetw brzusznych, a następnie przykleja je w przygotowanym miejscu. Jednakże niektóre źródła podają, że ikra jest rozrzucana przypadkowo.

Uwagi końcowe:
Ryba w miarę wytrzymała, ale tylko po uprzedniej, porządnej aklimatyzacji, gdyż przeważnie pochodzi z importu. Odnotowuje się dużą śmiertelność w ciągu pierwszego tygodnia – najczęściej z powodu zaniedbań podczas transportu. W moim przypadku po kilku dniach faktycznie "rozpłynęło się" kilka osobników... Z tymi, którzy się uchowali nie było problemów do końca.

Informacje zebrane na podstawie swoich doświadczeń z rybami, opisów w internecie oraz Atlasu Ryb Akwariowych Mai Prusińskiej.